Świadczenia niepieniężne

Prawo do świadczeń pomocy niepieniężnej w postaci:

• pracy socjalnej
• biletu kredytowanego,
• składki na ubezpieczenie zdrowotne,
• składki na ubezpieczenie społeczne,
• pomocy rzeczowej, w tym na ekonomiczne usamodzielnienie,
• sprawienia pogrzebu,
• interwencji kryzysowej,
• schronienia,
• posiłku,
• niezbędnego ubrania,
• usług opiekuńczych, w miejscu zamieszkania, w ośrodkach wsparcia oraz rodzinnych domach pomocy,
• specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania w ośrodkach wsparcia,
• mieszkania chronionego,
• pobytu i usługi w domu pomocy społecznej,
• pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym, pomocy w uzyskaniu zatrudnienia, pomocy na zagospodarowania – w formie rzeczowej dla osób usamodzielnianych,

Dożywianie / posiłki

Na podstawie Rządowego programu „Posiłek w domu i w szkole” pomoc przysługuje osobom i rodzinom, przede wszystkim z powodu bezrobocia, niepełnosprawności, długotrwałej choroby, ochrony macierzyństwa, wielodzietności, których dochód nie przekracza 1200 zł na osobę w rodzinie, oraz 1552,00 zł w przypadku osób samotnie gospodarujących, w formie dożywiania dzieci w szkołach, zasiłku celowego na zakup żywności oraz pomocy rzeczowej.

• DOM POMOCY SPOŁECZNEJ komu przysługuje? Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonowac w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbednej pomocy w formie usług opiekuńczych przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej

Do domu pomocy kieruje się na podstawie:
1. pisemnego wniosku osoby ubiegającej się o skierowanie do domu złożonego do ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu w dniu jej kierowania,
2. rodzinnego wywiadu środowiskowego przeprowadzonego przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejscu zamieszkania lub pobytu osoby ubiegającej się w dniu jej kierowania, zawierającego w szczególności pisemne stwierdzenie braku możliwości zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania przez rodzinę i gminę,
3. zaświadczenia lekarza stwierdzającego konieczność umieszczenia w dps.
W przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi zaświadczenia lekarza psychiatry.
4.decyzję o przyznaniu świadczenia emerytalno- rentowego lub zasiłku stałego,
5.pisemnej zgodę na ponoszenie opłat i na jej potrącanie ze świadczenia emerytalno- rentowego lub zasiłku stałego.

Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającej opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej.

Decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy prowadzącej dom pomocy społecznej lub starostwa powiatu prowadzącego dom pomocy społecznej.

Do wnoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności:
1.mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka,
2.małżonek, zstępni przed wstępnymi,
3.gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej.
Opłatę ze  pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:
1. mieszkaniec domu, nie więcej niż 70% swojego dochodu,
2. małżonek, zstępni przed wstępnymi zgodnie z zawartą umową :
a.) w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej  (tj. 2328zł) jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłat nie może być niższa niż 300% tego kryterium.
b)w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie ( tj. 1800 zł), z tym że kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłat nie może być niższa niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie.
3. gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej- w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o której mowa w pkt.1 i 2.

Jak uzyskać pomoc z CUS?

• należy zgłosić się do CUS w Kurzętniku przy ul. Dworcowej 8 w godzinach pracy CUS,
• należy złożyć podanie/wniosek o pomoc opisując zaistniały problem,
• w ciągu 14 dni pracownik socjalny odwiedza osobę lub rodzinę starającą się o pomoc w jej mieszkaniu w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego,
• osoba ubiegająca się o świadczenie zobowiązana jest do przedstawienia dokumentów potwierdzających dochody oraz innych zaświadczeń wymaganych przez pracownika socjalnego,
• na podstawie przeprowadzonego postępownia zostaje wydana ostateczna decyzja i przyznaniu pomocy lub jej odmowie

Inne istotne informacje

• Od każdej wydanej decyzji  przysługuje odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w terminie 14 dni od otrzymania decyzji za pośrednictwem Dyrektora CUS.
• Brak zgody na przeprowadzenie wywiadu jest równoznaczne z rezygnacją z pomocy.
• Strona występująca o pomoc powinna zgromadzić dokumenty stanowiące podstawę ustalenia jej danych personalnych, stanu zdrowia, sytuacji rodzinnej i materialnej. W trakcie przeprowadzania wywiadu środowiskowego, w porozumieniu z klientem ustalany jest plan pomocy. Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy mogą zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej.
• Zgodnie z Ustawą z dnia 5 sierpnia 2015r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z dnia 4 września 2015r., poz. 1310 , art. 107, ust. 3a i 3b)  przy przeprowadzaniu wywiadu środowiskowego oraz świadczeniu pracy socjalnej w środowisku może uczestniczyć drugi pracownik socjalny. Rodzinny wywiad środowiskowy oraz świadczenie pracy socjalnej w środowisku może się odbywać w asyście funkcjonariusza Policji.

Obowiązki osób i rodzin ubiegających się o pomoc społeczną:

Osoby i rodziny, korzystające z pomocy społecznej, zobowiązane są do współpracy z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji życiowej. Nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub wykonywania prac społecznie użytecznych, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego przez osobę zatrudnioną, a także marnotrawienie przyznanych świadczeń, ich celowe niszczenie, będą marnotrawienie własnych zasobów finansowych oraz ich nieracjonalne wykorzystywanie może stanowić podstawę do ograniczenia lub odmowy przyznania świadczeń albo przyznanie pomocy w formie niepieniężnej. Również odmowa zawarcia kontraktu socjalnego lub nie wywiązywanie się z uzgodnień zawartych w kontrakcie może spowodować ograniczenie lub odmowę przyznania świadczenia.

Osoby i rodziny, korzystające ze świadczeń pomocy społecznej, są zobowiązane poinformować o każdej zmianie swojej sytuacji osobistej, dochodowej i majątkowej, która wiąże się z podstawą do przyznania świadczeń. Świadome wprowadzenie w błąd pracownika socjalnego może spowodować zmianę decyzji na niekorzyść strony oraz zwrot nienależnie pobranych świadczeń.
Świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi, niezależnie od dochodu rodziny.